In de wereld van de onnodige berichten ben ik blij om te melden dat er ook nog recruiters zijn die hun vak wél begrijpen.

Zoektocht

Op dit moment heb ik een fijne baan te pakken weten te krijgen. Met hulp, zal ik maar direct opbiechten. In een wereld van de snelle berichten en ongeïnteresseerde recruiters viel mij iets op aan de manier waarop ik in contact kwam met mijn toekomstige werkgever: het waren geen snelle praatjes in veel te vlotte kantoortuinen waar andere recruiters om de tien minuten een andere kandidaat bellen, integendeel juist want het was een persoonlijk gesprek. En dat is een verademing.

Persoonlijk

Deze blog is dan ook geschreven om mijn dankbaarheid op mijn manier te kunnen uiten. Het is namelijk verdomde lastig om in een oerwoud van HR-taal (met dito eisen en verwachtingen) iets te vinden waar je vanaf het eerste gesprek blij van wordt. Toch is het ze gelukt bij MRKTNG in Doetinchem. De essentie van het traject was een persoonlijke aanpak en dus niet een snelle plaatsing om zo maar zoveel mogelijk poppetjes te schuiven. Vanaf het eerste gesprek was het kijken naar wat Andrei nou Andrei maakt en waar Andrei dan het lekkerste op z’n plek gaat zitten. Nogmaals: dat is een verademing.

Als HB’er is het soms extra moeilijk om een goed gesprek te voeren, je zit namelijk met een interne strijd of je wel jezelf kunt zijn of dat je een masker op moet gaan zetten om maar – hopelijk – in de smaak te vallen. Het gaat te vaak over nietszeggende vaardigheden of word je al niet serieus genomen op het moment dat je niet het juiste papiertje kunt overleggen. Bij Carianne van MRKTNG kreeg ik de vraag wie Andrei is, hoe het hoogbegaafd zijn mij heeft gemaakt wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Het werkte volledig ontwapenend waardoor ik comfortabel genoeg was om mijzelf te zijn en te laten zien.

Zoeken naar een grijze muis

In de meeste gesprekken heb ik dat vertrouwen nooit gevoeld. Er werd (te) sturend gevraagd naar antwoorden van een kandidaat die precies past in wat HR zou willen. Buiten de lijntjes kleuren vinden veel mensen eng en lastig, iets wat ik echt wel kan begrijpen maar juist op de grenzen van die lijntjes wordt het leven ineens spannender en interessanter. En toch raak je langzaam je vertrouwen een beetje kwijt in gesprekspartners als je nooit jezelf kan zijn. Dat maakt het zoeken naar een leuke uitdaging als HB’er nog best een uitdaging.

Dus bij deze een eeuwig schallend loftrompet. Sorry kinderboerderij Doetinchem voor het afslachten van de pauwen maar die veren had ik nodig voor dit blogje, ze moeten namelijk nog ergens ingeprikt worden. Dit is mijn dankwoord voor Carianne en Suzette van MRKTNG in Doetinchem. Jullie laten zien dat recruitment om mensen gaat, om een goede plaatsing, om kwaliteiten en potentie. Dank jullie wel!
En natuurlijk gaat ook gaat mijn dank uit naar Jantien en Joep, mijn nieuwe collega’s bij Kingspan: we gaan er wat moois van maken, dat voel ik!